EFFECTIVE LEADERSHIP: ΩΡΙΜΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑ ΝΑ ΕΝΗΛΙΚΙΩΘΕΙΣ

Ωριμότητα και Εμπειρία

Δεν είναι συνάρτηση της ηλικίας όπως οι περισσότεροι νομίζουν, αλλά συνάρτηση της ανεξαρτησίας ή ακόμα περισσότερο της αλληλεξάρτησης που αναπτύσσει ένας άνθρωπος.

Εξηγούμαι; Υπάρχουν 3 επίπεδα ωριμότητας: Εξάρτηση, Ανεξαρτησία, Αλληλεξάρτηση (το ψηλότερο επίπεδο ωριμότητας).

Όλοι οι άνθρωποι γεννιόμαστε εξαρτημένοι. Αν δεν μας ταΐσουν θα πεθάνουμε, αν δεν μας καθαρίσουν θα βρωμίσουμε, αν δεν μας χαϊδέψουν θα μελαγχολήσουμε, αν δεν μας αγαπήσουν δεν θα νιώσουμε την αγάπη.

Στην πορεία , προσπαθούμε αρχικά να γίνουμε ανεξάρτητοι, δηλαδή να μπορούμε από μόνοι μας να φάμε, να πλυθούμε, να επιδιώξουμε αγάπη, αναγνώριση, καταξίωση κλπ. Δεν είναι θέμα χρόνου μόνον αλλά τρόπου σκέψης και πολύ περισσότερο εφαρμογής 3 αποτελεσματικών συνηθειών.

Την επιδραστικότητας – απλά να αναλαμβάνουμε την ευθύνη των πράξεων μας και των προβλημάτων που δημιουργούμε και σαν συνέπεια να δρούμε για να επιλύσουμε τα προβλήματα . Συνήθως οι άνθρωποι για οτιδήποτε τους συμβαίνει βρίσκουν αιτία σε οποιονδήποτε άλλο εκτός από τον εαυτό τους. Αυτός ο τρόπος σκέψης είναι θεμελιακά ελαττωματικός, απλούστατα γιατί για οτιδήποτε πρόβλημα μας συμβαίνει πάντα έχουμε μερίδιο της ευθύνης:

Του ονείρου – αν δεν έχεις όνειρα (πολλοί τα αποκαλούν στόχους, αποστολή, όραμα) και πολύ περισσότερο αν δεν μπορείς να δημιουργήσεις νοερές εικόνες των ονείρων σου (του προορισμού), να τα ζήσεις δηλαδή με την φαντασία σου, ποτέ δεν θα αντλήσεις την εσωτερική δύναμη να τα πραγματοποιήσεις. Αυτό παρεμπιπτόντως, είναι λειτουργία του δεξιού ημισφαιρίου του εγκεφάλου μας – του δημιουργικού, της φαντασίας, του χρώματος / εικόνας, του συναισθήματος – τώρα ξέρετε ότι έχουμε δύο ημισφαίρια στον εγκέφαλο. Το άλλο, το αριστερό καθοδηγεί τις λειτουργίες που σχετίζονται με την λογική, την αριθμητική, την επιχειρηματολογία, την διαδοχική σκέψη.

Προτεραιότητα στα βασικά – Οι καθημερινές ενέργειες σου που σχετίζονται με την υλοποίηση των ονείρων σου πρέπει απαραίτητα να τοποθετούνται πρώτες στον χρονοπρογραμματισμό σου. Έπειτα, μπορείς άνετα στον υπόλοιπο χρόνο να προγραμματίσεις όλα τα άλλα.

Έχω γνωρίσει ανθρώπους που έγιναν ανεξάρτητοι σε ηλικία 13-14 χρονών (ελάχιστοι) άλλους σε ηλικία 17-18 χρονών (πολύ λίγοι) αλλά και πάρα πολλούς που σε ηλικίες 40 – 50 χρονών ακόμα είναι εξαρτώμενοι οικονομικά, κοινωνικά, συναισθηματικά. Το θέμα δεν είναι ηλικιακό.

Αφού καταφέρεις να γίνεις ανεξάρτητος τότε (και δεν υπάρχουν συντόμια ή ασπιρίνες για χρόνιες ασθένειες) μπορείς να επιδιώξεις το ψηλότερο επίπεδο ωριμότητας / αποτελεσματικότητας, την αλληλεξάρτηση.

Να μπορείς να υλοποιείς / πετυχαίνεις όνειρα σου μαζί με άλλους ανθρώπους.

Η επιδίωξη της αλληλεξάρτησης προϋποθέτει άλλες 3 αποτελεσματικές συνήθειες:

Της επικοινωνίας δια της ακοής όχι της ομιλίας – Δηλαδή να επιδιώκεις συνειδητά να κατανοήσεις τα μηνύματα των απέναντι σου πριν καν επιχειρήσεις να ανταποκριθείς. Αυτό είναι τρομερά δύσκολο γιατί όλοι είμαστε εκπαιδευμένοι και κατ’ επέκταση εθισμένοι να μιλούμε περισσότερο αντί να ακούμε.

Της επιδίωξης του αμοιβαίου οφέλους – Οι σχέσεις που αντέχουν σε βάθος χρόνου είναι αυτές που βασίζονται στην αρχή κερδίζω / κερδίζεις, δηλαδή του αμοιβαίου οφέλους.

Μη έχετε την ψευδαίσθηση, δεν είναι καθόλου εύκολο να δημιουργήσεις και να διατηρείς τέτοιες σχέσεις γιατί απλούστατα, είμαστε εθισμένοι στις σχέσεις κερδίζω / χάνεις ή χάνεις / κερδίζω.

Μια σχέση αμοιβαίου οφέλους εμπεριέχει 5 τουλάχιστον παραμέτρους:

Α. Την διατύπωση ευθύς εξ’ υπαρχής, των επιδιωκόμενων αποτελεσμάτων (θέλω) της κάθε πλευράς.

Β. Τα μέσα που θα χρησιμοποιηθούν για την επίτευξη των αποτελεσμάτων.

Γ. Τις αρχές και αξίες της κάθε πλευράς που θα πρέπει να γίνουν σεβαστές.

Δ. Τον τρόπο και συχνότητα αποτίμησης του πόσο καλά πάμε.

Ε. Τις συνέπειες, θετικές ή αρνητικές ανάλογα με τα αποτελέσματα.

Τα πιο πάνω εφαρμόζονται για θεαματικά αποτελέσματα είτε στις προσωπικές είτε στις επαγγελματικές μας σχέσεις.

Της Συνέργιας – Της αντίληψης ότι μαζί μπορούμε να πετύχουμε ανώτερα αποτελέσματα από ότι ο κάθε ένας ξεχωριστά.

Για να εφαρμοστεί αυτή η αντίληψη είναι απαραίτητο να τιμούμε τις διαφορές μεταξύ των ανθρώπων και όχι να τις αφορίζουμε:

Οι άνθρωποι έχουμε την τάση να θέλουμε να δημιουργήσουμε τους γύρω μας καθ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση.

Σκεφτείτε, αν όλοι είμαστε (ικανότητα) και σκεφτόμαστε το ίδιο, τι αποτέλεσμα θα παράγαμε; Στην καλύτερη περίπτωση αυτά του ενός και όχι της συνέργιας των πολλών διαφορετικών.

Τελειώνω με την έννοια «εμπειρία»: είναι στον τίτλο.

Η εμπειρία όπως και η ωριμότητα, δεν είναι συνάρτηση του χρόνου, αλλά της έντασης με την οποία ο άνθρωπος «εργάζεται» κυρίως για να ανάπτυξη αποτελεσματικές συνήθειες / ικανότητες και να επιδιώξει αρχικά την ανεξαρτησία και κατόπιν της αλληλεξάρτησης στο διηνεκές της ωριμότητας.

Γιαννάκης Μουζούρης